بررسی میزان پوشش واکسیناسیون در کودکان زیر شش سال عشایر استان کرمانشاه سال ۱۳۹۲ -۱۳۹۱

مقدمه: ایمن سازی یکی از مهم ترین شاخص های هزینه اثربخشی پیشگیری از ابتلا به بیماری های قابل پیشگیری با واکسن است. کودکانی که به طورکامل واکسینه می شوند در مواجهه با عامل بیماری مقاوم می شوند و میزان ابتلا به بیماری ها و مرگ و میر در آن ها کاهش می یابد. این مطاللعه با هدف بررسی میزان پوشش واکسیناسیون در کودکان عشایر استان کرمانشاه صورت گرفت.   روش کـار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 214 کودک زیر شش سال خانوارهای عشایری مستقر در مناطق مختلف استان کرمانشاه از نظر وضعیت واکسیناسیون مورد بررسی قرار گرفتند. معیار ایمن سازی، مشاهده کارت یا پرونده سلامت خانوار (پرونده عشایر) بود و در موارد عدم دسترسی به کارت، از طریق پاسخ مادر یا مراقب اصلی واکسیناسیون کودک ارزیابی صورت گرفت. داده ها بعد از جمع آوری و تکمیل پرسشنامه در محیط اکسل وارد شد و ازطریق نرم افزار spss v13 آنالیز شد.   یافته ها: از 214 کودک زیر شش سال مورد مطالعه، 105 نفر پسر (1/49%) و 109 نفر دختر (9/50%) بودند. میزان پوشش ب ث ژ (1/99%)، واکسن پولیو 3 (4/95%)، ثلاث 3 (4/95%)، هپاتیت 3 (4/95%)، mmr1 (8/92%) و پوشش واکسن mmr2 (7/84%) بود. 80% کودکان عشایر مورد مطالعه دارای کارت ایمن سازی بودند. کارت ایمن سازی 20% از کودکان گم شده بود و یا آن را دریافت نکرده بودند. بین شغل والدین، جنس کودک، و تعداد فرزندان با انجام به موقع واکسیناسیون رابطه معنادار به دست نیامد (05/0 p > ).   نتیجه گیری: اگرچه پوشش واکسیناسیون در جمعیت عشایر در مورد همه واکسن ها به جز واکسن mmr2 بالای 90% بود، بین 4/1 تا 4/15 درصد کودکان واکسن نزده بودند و 5 تا 30 درصد (برحسب واکسن های مختلف) از جمعیت مورد مطالعه واکسن خود را به موقع دریافت نکرده بودند. این امر می تواند در بروز بیماری هایی که در مرحله حذف یا ریشه کنی هستند مهم باشد. این امر نیازمند توجه و اجرای اقدامات مداخله ای در گروه های دور از دسترس از جمله کودکان عشایری می باشد.